▲ Tine Lejeune (NL)

Met subtiele ingrepen zet Tine Lejeune de ruimte helemaal naar haar hand. Door middel van minimalistische en eenvoudige interventies creëert ze een optische beeldverwarring, maar ook een esthetische ervaring: de ruimte als driedimensionale collage.

Aan de basis van Lejeunes werk ligt een continue stroom beeldmateriaal, foto's, illustraties en knipsels uit magazixnes. Deze beelden verwerkt Lejeune tot collages, via zeer summiere ingrepen, door slechts enkele beelden te combineren, door eliminatie of door uitsnijding met sjablonen. Zo eigent ze zich de beelden toe. Zonder door te werken op vragen over auteurschap, want de beelden zijn immers zuiver componenten, fragmentarische bouwstenen.

Het concept van collage wordt door Lejeune open getrokken. Door bijvoorbeeld platen plexiglas te verwerken of collages in te scannen en uitvergroot op een volume af te drukken, zet ze een voorzichtige stap in de richting van een driedimensionale benadering van de collage. Maar ze denkt deze benadering radicaal door wanneer ze collages ook gaat projecteren in een ruimte. In de meest extreme uitwerking toont de projectie een projectie van een gefotografeerde collage en wordt daarmee de hele ruimte gemanipuleerd. Vaak zijn het 'landschappen' die Lejeune binnentrekt, omdat die de visuele kracht hebben de ruimte open te gooien en de grens tussen binnen en buiten maximaal te laten vervagen.

De tactiele materialiteit, zo typisch aan de collage, gaat door de projectie verloren. Maar Lejeune introduceert een nieuwe vorm van fysieke tastbaarheid, door in te spelen op de verstorende elementen waaraan een projectie onderhevig is: sjablonen versnijden het licht van de projector, een raster van muurtegels versnippert het beeld of een spiegelende ondergrond reflecteert de projectie.

Gezien Lejeunes werk bestaat uit onderling corresponderende delen, is de globale presentatie erg belangrijk. Collages worden installaties en nemen de ruimte in, projecties verdubbelen, sjablonen keren vormelijk terug en series beelden spelen doorheen verschillende ruimten op elkaar in. Lejeune integreert in de geprojecteerde beelden vaak eenzelfde 'personage', als een obstakel dat bewust de lezing van het werk verstoort en de beeldverhouding nog verder uit evenwicht brengt. Hoewel het opwekken van een ervaring fundamenteel is, streeft Lejeune vooral naar beeldverwarring. Toch blijft het maakproces zichtbaar present in de installatie en wordt bijvoorbeeld de fysieke aanwezigheid van de projectoren doelbewust getoond. Zo ontstaat een eindeloze schakel van visuele elementen die naar elkaar verwijzen, elkaar voortbrengen of elkaar opslorpen.